Jambo,

Het is alweer maandag en vandaag gaat onze laatste week in. Ik heb helaas nog steeds erg last van mijn buik door de voedselvergiftiging. Vandaag zijn we naar een opvang geweest voor kinderen met beperkingen. We zijn hier samen met Li en Neema naar toe gegaan in de dala dala. Toen we aankwamen stond er een groot hek voor het gebouw wat goed beveiligd werd door een man die in het hokje zat. Neema moest tekenen toen ze naar binnen ging en ook toen ze het pand weer verliet. We zijn door de man naar een vrouw gebracht in een kantoortje die ons het een en ander heeft verteld over de kinderen. Hoe ze hier zijn gekomen, wat voor beperkingen ze hebben en hoe lang ze hier kunnen zitten. De vrouw gaf ons een rondleiding. We kwamen langs verschillende afdelingen zoals verschillende therapeuten en een kantoor waar spalkjes en protheses worden gemaakt. Er waren kinderen die blind zijn, kinderen met een ernstige groei achterstand zowel geestelijk als lichamelijk en nog veel meer beperkingen. Het is goed om te zien hoe goed er voor deze kinderen wordt gezorgd. Het was erg interessant om hier eens te kijken. Dinsdag ochtend zijn we met de taxi naar een weeshuis geweest in Arusha. Dit was best een stuk rijden, ongeveer 1.5 uur. Toen we aankwamen was het weer goed beveiligd door middel van een groot hek. We kwamen binnen en mochten eerst even gaan zitten. Ik kreeg meteen een baby op schoot haha! Deze baby was nog super jong, ongeveer 3 maanden. Daarna kwamen de wat oudere kindjes (2/3/4) jaar naar ons toe rennen. Ze wilden naast ons zitten en waren super blij. Daarna moesten de kinderen allemaal op bed. Het is sneu om te zien dat deze kinderen allemaal geen ouders meer hebben.. vooral de jonge baby's die niet eens weten dat ze geen ouders hebben. Maar gelukkig wordt er erg goed voor ze gezorgd. Toen de kinderen op bed gingen zijn wij bij de baby's gaan kijken en hebben we een kleine rondleiding gekregen. We hebben verschillende slaapkamertjes gezien waar de kinderen lagen te slapen en de verschoonruimte. Ook hebben ze een klas lokaal waar ze veel Engels leren. Deze klas leek zelfs een beetje op onze groep 1/2 in Nederland. We kregen ook nog 'heeeerlijke' thee! Bah.. ik werd er zo misselijk van. Toen we weg gingen heb ik nog even 50.000 shilling (€18) gedoneerd aan het weeshuis. Nu moesten we de lange rit weer terug rijden. Maar natuurlijk werd de rit nog veeel langer! Neema wilde namelijk haar zus bezoeken in Arusha stad. Toen we door Arusha stad reden werden we opeens aan gehouden door de politie. Dit gebeurd hier heel vaak, het zijn een soort van grenscontroles. Vaak laten ze hun rijbewijs zien en kijken ze wat in de auto en dan is het weer klaar. Maar dat was deze keer wel even anders. De taxi chauffeur moest namelijk een boete betalen. Die hij weigerde te betalen. Er was namelijk iets met een sticker die op de auto is geplakt, hij heeft deze van een vriend gekocht en het bleek dat hij er te weinig voor zou hebben betaald. Een vaag verhaal! Maarja daar stonden we dan dik een uur.. uiteindelijk zijn Neema, Ilse en ik uit de auto gegaan om naar de wc te gaan en zijn we ergens gaan zitten. Na een tijdje kwam de taxi chauffeur er ook eindelijk aan en zijn wij met hem naar Monduli gereden, Neema bleef bij haar zus in Arusha. 's avonds zijn we weer naar de berg gegaan om de zonsondergang te bekijken en jahoor het was bewolkt. Woensdag ochtend zouden we eerst naar de internationale school maar dit ging helaas niet door omdat er examens plaats vonden. Toen zijn we maar naar de coffee lodge in Arusha gegaan en hebben we wat gedronken en wat films en series gedownload op de WIFI. Rond half 4 zijn we weer terug gegaan. We hadden echt geen zin om weer in de dala dala te gaan dus zagen we een taxi voorbij komen waar we zijn ingestapt. Hij zou ons wel even naar het bus station van Monduli brengen. Dat ging weer super! Op een gegeven moment zei hij dat hij niet wist hoe hij bij het bus station moest komen.. en natuurlijk waren we al véél te ver gereden dus moesten we weer helemaal terug. We zouden 50.000 shilling betalen wat prima was. Maar ik had alweer door dat we meer moesten gaan betalen. Terwijl hij de gene was die de weg hoort te weten en verkeer reed. We moesten dus 100.000 shilling betalen.. echt belachelijk maar we deden het maar gewoon. Je weet natuurlijk nooit wat zo'n man kan gaan doen. Achteraf heeft hij de weg wel geweten en deed hij net alsof hij de weg niet wist om lekker veel geld van ons te krijgen! Hij kende namelijk opeens allemaal jongens op het bus station waar hij wel even mee zou chillen. Neema dacht het zelfde ' he knew the way, not all people can be trusted here'. We hebben vanavond lekker gegeten! Donderdag en vrijdag staat er niks op het programma. Het is nu 3:15 en we zijn nu op het vliegveld van Kilimanjaro op naar Nederland!

Onze reis zit er weer op, dit was dan ook mijn laatste blog. Bedankt voor het lezen van mij reisblog en tot in Nederland!

Inshallah!